Ebû Hüreyre anlatıyor: “Hz. Peygamber"in (sav) ashâbından bazıları gelerek, "İçimizden bazen söylemeyi bile büyük (bir günah) saydığımız şeyler (vesveseler) geçiyor." dediler. Hz. Peygamber, "Hepiniz aynı şeyleri hissediyor musunuz? " buyurdu. Onlar da cevaben, "Evet." dediler. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav), "İşte bu apaçık imandır." buyurdu.
(M340 Müslim, Îmân, 209)
***
Ebû Hüreyre"nin (ra) naklettiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Sizden herhangi birinize şeytan gelir ve "Şunu böyle kim yarattı? (Şunu) böyle kim yarattı?" en sonunda, "Rabbini kim yarattı?" diye sorar(ak sürekli vesvese verir). İşbu raddeye gelince o kişi derhâl (şeytandan) Allah"a sığınsın ve (vesvesesine) hemen son versin! ”
(B3276 Buhârî, Bed"ü"l-halk, 11)
***
Ebû Hüreyre’nin naklettiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Allah, dilleri ile söylemedikçe —yahut fiiliyata dökmedikçe— ümmetimi, gönüllerinden geçirdikleri şeylerden dolayı hoşgörür ( hesaba çekmez).”
(M331 Müslim, Îmân, 201)
***
Ebû Hüreyre’nin naklettiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Yüce Allah şöyle buyurur: ‘Kulum bir kötülük yapmayı gönlünden geçirirse onu hemen aleyhine yazmayın! Eğer o kötülüğü yaparsa o zaman onu bir günah olarak yazın. Ama bir iyilik yapmayı gönlünden geçirir de yapamazsa onu bir sevap olarak yazın. Şayet o iyiliği yaparsa bunu on kat yazın!’”
(M334 Müslim, Îmân, 203)