عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ عَمْرِو بْنِ الأَحْوَصِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمْ) يَقُولُ فِى حَجَّةِ الْوَدَاعِ:

“…أَلاَ لاَ يَجْنِى جَانٍ إِلاَّ عَلَى نَفْسِهِ. وَلاَ يَجْنِى وَالِدٌ عَلَى وَلَدِهِ وَلاَ مَوْلُودٌ عَلَى وَالِدِهِ…”

Süleyman b. Amr b. Ahvas"ın naklettiğine göre,

babası şunları anlatmıştır:

Hz. Peygamber"in (sav) Veda Haccı"nda şöyle buyurduğunu işittim: “…Bilesiniz ki kişi ancak kendi işlediği suçtan sorumludur. Baba, evlâdının suçundan, evlât da babasının suçundan dolayı cezalandırılmaz….”

(İM3055 İbn Mâce, Menâsik, 76)