Allah"tan aldıkları ilâhî mesajları insanlara ulaştırmak üzere seçilmiş kutlu kişilerdir nebîler ve resûller. “Nebî”, haber getiren,11 “resûl” ise elçilik yapan12 anlamına gelmektedir. Bu özel göreve seçilenlerin yaptığı, Yüce Yaratıcı"nın haber verilmesi gereken buyruklarını insanlığa elçilik yoluyla iletmek, onlara ilâhî vahyi bildirmek ve ulaştırmaktır. Sadece seçilmiş insanların yüklenebileceği bu zor görevi üstlenenler için dilimizde genellikle Farsça kökenli “peygamber” kelimesi kullanılır ki, bu da nebî gibi “haber getiren” demektir.13 Peygamberlik, Rabbimizden hidayet getiren bir hediye, karşılığı verilemeyen ve bedeli ölçülemeyen bir ihsandır. Her ümmete bir peygamber (resûl) gönderilmiş14 ve her millet için mutlaka bir uyarıcı gelmiştir.15 Ancak Kur"an, peygamberlerden bir kısmını anlatmış, bir kısmını ise anlatmamıştır.16 Kur"an"da geçen peygamberler bahsedilmeyenlere oranla hayli azdır. Ebû Zer el-Ğıfârî"nin sorduğu bir soruya cevap olarak Allah"ın Elçisi, üç yüz on beşi resûl, yüz yirmi dört bin nebînin gönderildiğini bildirmiştir.17 Kur"an"da adı geçen peygamberler şunlardır: Âdem, İdris, Nuh, Hud, Salih, Lût, İbrâhim, İsmâil, İshak, Yakub, Yusuf, Şuayb, Harun, Musa, Dâvûd, Süleyman, Eyyub, Zülkifl, Yunus, İlyas, Elyesa", Zekeriyyâ, Yahyâ, İsa, Muhammed. Kur"an"da adları geçtiği hâlde Lokman, Üzeyir ve Zülkarneyn"in ise peygamber olup olmadıkları ihtilâflıdır.
Yüce Allah, Kur"ân-ı Kerîm"de müminlerin peygamberler arasında fark gözetmediklerini bildirerek,18 gönderiliş sebepleri, görevleri ve getirdikleri ilâhî bildiri açısından peygamberlerin aynı noktada buluştuğuna işaret etmiştir. Diğer taraftan bazı peygamberleri, bazısına üstün kıldığını ifade buyurarak, “O peygamberlerin bir kısmını diğerlerinden üstün kıldık. Allah onlardan bir kısmı ile konuşmuş, bazılarını da derece derece yükseltmiştir.” buyrulmaktadır.19 Ayrıca, “O hâlde (Resûlüm) sen de, ulü"l-azm peygamberlerin sabretmesi gibi sabret!” 20 âyet-i kerimesinde peygamberlerden bazıları “ulü"l-azm” yani “yüksek azim ve sebat sahibi” olarak nitelendirilmiştir. İslâm âlimleri bu âyette bahsedilen ulü"l-azm peygamberlerin Hz. Nuh, Hz. İbrâhim, Hz. Musa, Hz. İsa ve Hz. Muhammed (sav) olduğunu söylemişlerdir.21 Buna delil olarak da Allah"ın bu peygamberlerden sağlam bir söz aldığını ifade ettiği22 ve adı geçen bu peygamberlere din olarak gönderdiğini Hz. Peygamber"in ümmetine de din kıldığını belirttiği23 âyetleri göstermişlerdir. Buna göre bu peygamberler, kendilerine müstakil şeriat verilen ve şeriatlarını tebliğ ederken diğer peygamberlere göre daha fazla sıkıntıya katlanan ve sıkıntılara karşı