عَنْ زُهْرَةَ بْنِ مَعْبَدٍ، عَنْ جَدِّهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِشَامٍ وَكَانَ قَدْ أَدْرَكَ النَّبِيَّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمْ) وَذَهَبَتْ بِهِ أُمُّهُ زَيْنَبُ بِنْتُ حُمَيْدٍ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمْ) فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، بَايِعْهُ، فَقَالَ: “هُوَ صَغِيرٌ”، فَمَسَحَ رَأْسَهُ وَدَعَا لَهُ.

Zühre b. Ma"bed"in, Hz. Peygamber"in (sav) devrine yetişmiş olan dedesi Abdullah b. Hişâm"dan naklettiğine göre, (dedesi küçükken) annesi Zeyneb bnt. Humeyd onu Resûlullah"ın (sav) huzuruna götürüp, “Ey Allah"ın Resûlü bundan biat al!” demişti. Ancak Sevgili Peygamberimiz, “O daha küçük.” buyurmuş, Abdullah"ın başını okşamış ve onun için dua etmişti.

(B2501 Buhârî, Şirket, 13)