عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْأَحْوَصِ قَالَ: حَدَّثَني أَبِى أَنَّهُ شَهِدَ حَجَّةَ الْوَدَاعِ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمْ) فَحَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنَى عَلَيْهِ وَذَكَّرَ وَوَعَظَ ثم قَالَ: “…أَلاَ لاَ يَجْنِى جَانٍ إِلاَّ عَلَى نَفْسِهِ وَلاَ يَجْنِى وَالِدٌ عَلَى وَلَدِهِ وَلاَ وَلَدٌ عَلَى وَالِدِهِ…”

Süleyman b. Amr b. Ahvas"ın naklettiğine göre,

Resûlullah (sav) ile birlikte Veda Haccı"na katılan babası şöyle anlatmıştır:

“Hz. Peygamber Veda Haccı"nda yaptığı konuşmasında önce Allah"a hamdedip O"nu övdü, vaaz ve nasihat etti. Ardından şöyle buyurdu: "…Bilesiniz ki! Kişi ancak kendi suçundan dolayı cezalandırılır. Baba evlâdının suçundan, evlât da babasının suçundan dolayı cezalandırılmaz." ”

(T3087 Tirmizî, Tefsîru"l-Kur"ân, 9)