kabullenemeyen Hz. Ömer, Hz. Ebû Bekir"in okuduğu âyetleri dinleyince gerçekle yüz yüze gelmiş, dehşete düşmüş ve dizleri dermansız kalmıştı. Bu acı gerçeğin ağırlığı karşısında bulunduğu yere çöküvermişti.6
Hz. Ömer ile birlikte sahâbenin yüzleştiği bu en büyük acı, bilinen bir hakikati çok çarpıcı biçimde yeniden hatırlatmıştı. Peygamber Efendimiz de bir insandı. Allah"tan vahiy alıyordu ama neticede o bir beşerdi.7 Doğan her fâni gibi o da vefat etti. Bâkî kalansa Allah ve dini idi. Hz. Ebû Bekir"in okuduğu âyetle hatırlattığı da buydu insanlara. Sahâbîler, çok iyi bildikleri bu hakikati duygu yoğunluğundan dolayı sanki ilk defa duymuş gibiydiler. Oysa Hz. Peygamber"in (sav) doğumuna tanık olanlar da vardı içlerinde,8 çocukluk arkadaşı olanlar da. Onlarla birlikte bir ömür geçirmiş,9 Allah"ın takdir ettiği eceli geldiğinde de aralarından ayrılmıştı.
Allah"ın Son Elçisi"nin hayatı ve ölümü, Peygamber"in sade bir insandan farklı olması gerektiğini düşünen müşrik algısına bir reddiye idi aslında. Hz. Peygamber"e, “Yerden bize bir pınar fışkırtmadıkça, yahut senin hurmalardan, üzümlerden oluşan bir bahçen olup, aralarından şarıl şarıl ırmaklar akıtmadıkça, yahut iddia ettiğin gibi gökyüzünü üzerimize parça parça düşürmedikçe, yahut Allah"ı ve melekleri karşımıza getirmedikçe, yahut altından bir evin olmadıkça, ya da göğe çıkmadıkça sana asla inanmayacağız. Bize gökten okuyacağımız bir kitap indirmedikçe göğe çıktığına da inanacak değiliz.” diyen bu insanlara, Yüce Allah, “Rabbimi tenzih ederim. Ben, sadece insan bir elçiyim.” diye cevap vermesini emretmişti.10 Müşriklerin, “Ona (gökten) bir hazine indirilseydi veya onunla beraber bir melek gelseydi ya!” demelerinden ötürü ruhu daralarak, kendisine vahyolunan âyetlerin bir kısmını insanlara aktarmaktan vazgeçecek olduğunda, ona sadece bir uyarıcı olarak gönderildiği hatırlatılmıştı.11 Geçmiş peygamberleri sadece mucizeleri ile hatırlayan câhiliye toplumu, kendi içlerinden çıkan, kendileri gibi yaşayan ve insanî ihtiyaçları olan bu peygamberi inkâra yönelmişler, “Bu ne biçim peygamber! (Bizim gibi) Yemek yiyor, çarşılarda dolaşıyor!” 12 demişlerdi. Onların bu yanlış peygamber tasavvuru Kur"an"da, “(Resûlüm!) Senden önce gönderdiğimiz bütün peygamberler de hiç şüphesiz yemek yerler, çarşılarda dolaşırlardı.” şeklinde düzeltiliyor13 ve ilâhî uyarının bir insan aracılığıyla olmasının murad edildiği bildiriliyordu.
Peygamber"in, “beşer üstü” yahut “melek” gibi bir varlık olması gerektiğini düşünen inkârcılar Allah Resûlü"nün gelişine, “Allah, elçi olarak bunu mu göndermiş?!” diye tepki gösterirken, inkâr gerekçelerini,
