Adam, “Ey Allah"ın Resûlü!” dedi, “Bu adam benim kardeşimi öldürdü.” Hz. Peygamber Habeşliye dönerek, “Onu gerçekten öldürdün mü?” diye sordu. Adam cevabı bekleyemeden araya girdi: “Eğer itiraf etmezse, aleyhine delil getirebilirim.” Habeşli de, “Evet, öldürdüm.” diyerek suçunu itiraf etti. Allah Resûlü bu kez, “Onu nasıl öldürdün?” diye sordu. Habeşli anlattı: “Ben ve bu adamın kardeşi bir ağacı budayarak yaprak silkeliyorduk. İş esnasında bana sövdü, ben de öfkelendim. Elimdeki baltayla başına vurdum ve onu öldürdüm.”39 Yaptığından dolayı pişmanlık duyduğunu Resûlullah"ın bilmesini istiyordu: “Aslında onu öldürmek istememiştim.” diye ekledi.40
Bunun üzerine Hz. Peygamber adama dönerek, “Onu affet.” buyurdu. Suçun cezasız kalmamasını isteyen adam, “Ama o benim kardeşimi öldürdü.” diyerek bağışlama talebini geri çevirdi. Merhamet Peygamberi, adama üç defa “Affet!” demesine rağmen adam kararında ısrarlıydı. Af yoluyla meseleyi çözümlemek mümkün olmayınca Hz. Peygamber, “Öldürdüğün insanın diyetini ödeyecek malın var mı?” diye sordu Habeşliye. Fakir bir işçi olan Habeşlinin, kan bedelini ödemesi imkânsız görünüyordu: “Benim elbisemle baltamdan başka hiçbir şeyim yok ki!” dedi. Resûlullah bu kez, Habeşlinin kabilesine giderek onlardan diyet almasının mümkün olup olmadığını sordu. Habeşli çaresiz bir şekilde, birlikte yaşadığı insanların ona bu kadar değer vermeyeceklerini söyledi. Bu arada şikâyetçi olan adam yine söze karışmış ve diyeti de kabul etmeyeceğini belirtmişti.41
İlk olarak davacıya bağışlamasını tavsiye eden, sonra da davalının diyet vermesini sağlamaya çalışan Resûlullah, önerdiği iki seçeneğin de gerçekleşmemesi üzerine, son çare olarak kısasa karar verdi. Ölen kişinin ağabeyine Habeşlinin urganını uzatarak, “Al onu.” dedi. Adam sonunda beklediği kararı duymuş ve kardeşinin kanına bedel olarak Habeşliyi alarak Hz. Peygamber"in huzurundan ayrılmıştı. Resûlullah meselenin anlaşma ve sulh yoluyla sona ermemesinden rahatsızdı. Öfkesine yenilen ve istemeden adam öldüren bir kişinin ölümle cezalandırılmasına gönlü razı değildi. Onlar çıktıktan sonra, “Eğer onu öldürürse kendisi de onun gibi olur.” dedi; belli ki yeni bir katil doğmasını istemiyordu.
Ardından bu cümleyi kendisine iletenleri duyunca kulaklarına inanamadı adam. Geri dönerek şaşkınlık içinde, “Ey Allah"ın Resûlü! "Onu öldürürse kendisi de onun gibi olur." buyurduğunu işittim. Hâlbuki ben onu senin emrinle almıştım.” dedi.42 Affı ve merhameti her şeyin üstünde tutan Resûlullah, sürüp gidecek bir kan davasına engel olmak istercesine,
