O"na tazimde bulunurdu. Zikir, onun duasının bir parçasıydı. Ancak Resûlullah"ın dilinde zikir, yani Allah"ı anmak, sadece belirli kelimeleri tekrar etmekten ibaret değildi. Zikir, verdiği bütün nimetler karşısında Allah"a hamd ve şükür içerisinde olmaktı bir yönüyle. Bu nedenle güzel zikirlerle örülmüş duaları, Sevgili Peygamberimizin hayatının tamamını kapsardı. Zira hayatın her ânı Allah"ın bizler için sunduğu nimetlerle donatılmıştı. Kendisinin ve önceki peygamberlerin söyledikleri en faziletli sözün kelime-i tevhid olduğunu bildirirdi ümmetine,10 onlar da bolca tekrar etsinler diye. “Zikrin en üstünü "lâ ilâhe illâllâh"tır...” 11 buyurur ve müminleri bu zikri söylemeye teşvik ederdi.12 Günün her anında dilini dualarla süsler, daima Rabbine niyazda bulunurdu.
O (sav), sabah uyandığında, “Elhamdü lillâhi"llezî ehyânâ ba"de mâ emâtenâ ve ileyhi"n-nüşûr.” (Bizi öldürdükten sonra dirilten Allah"a hamdolsun; dönüş yine O"nadır.) 13 diyerek güne başlardı. Akşam olup yatağına girdiği vakit ise, “Elhamdü lillâhi"llezî et"amenâ ve sekânâ ve kefânâ ve âvânâ fe kem mimmen lâ kâfiye lehû velâ mü"viye.” (Sığınacak yeri ve ihtiyacını giderecek kimsesi olmayan niceleri varken bizi yediren, içiren, ihtiyaçlarımızı gideren ve bizi barındıran Allah"a hamdolsun.) 14 diye dua ederek şükrünü arz ederdi Rabbine.
Allah Resûlü bir şey yediği veya içtiği zaman, “Elhamdü lillâhi"llezî et"amenâ ve sekânâ ve cealenâ müslimîn.” (Bizi doyuran, içiren ve Müslüman eyleyen Allah"a hamdolsun.) 15 buyururdu.
Gece ibadet için kalktığı ve teheccüd namazına durduğu vakitlerde de yakarışlarda bulunur, bazen en güzel övgü ifadeleriyle Allah"ı tesbih eder,16 bazen de O"ndan takva ve gönül arınmışlığı isterdi.17 Bir gece Hz. Âişe validemiz, Resûlullah Efendimizi yatağında bulamayınca meraklandı ve karanlıkta el yordamıyla onu aramaya başladı. Nihayet eli secde hâlindeki Efendimizin ayaklarına değdiğinde, onun Rabbine niyazda bulunduğunu fark etti. Sevgili Peygamberimiz duasında hem Allah"a sığınıyor hem de O"nu tesbih edip yüceltiyordu: “Allâhümme innî eûzü bi rızâke min sehatike ve bi muâfâtike min ukûbetike ve eûzü bike minke, lâ uhsî senâen aleyke ente kemâ esneyte alâ nefsik.” (Allah"ım, öfkenden rızana, cezandan affına sığınırım. Senden sana sığınır, sana olan övgüleri saymakla bitiremem. Sen kendini övdüğün gibisin.) 18
Peygamber Efendimiz, gündelik hayatını sürdürürken yaptığı küçük büyük her işini dualarla tamamlardı. Yeni bir elbise giydiğinde, “Allâhümme leke"l-hamdü ente kesevtenîhi es"elüke min hayrihî ve hayri mâ sunia lehû ve
