Gözü aydın olsun, üzülmesin, Allah"ın verdiği sözün gerçekleşeceğini bilsin diye oğlu kendisine iade edilmişti.12
Musa bundan sonrasını can düşmanıyla yan yana, ama anne sıcaklığında ve saray imkânlarında yaşayacaktır. Fakat her yerde ve her zaman, “...(Ey Musa! Sevilmen) ve benim nezaretimde yetiştirilmen için sana kendimden sevgi verdim.” 13 diyen ilâhî takdirin gözetimi altındadır ve erginlik çağına yetişip olgunlaşınca da ona ilim ve hikmet verilir.14 O artık bilgili ve kavrayışı güçlü bir kişidir fakat hâlâ olgunlaşması tamamlanmamıştır.
Bir gün Musa şehirde dolaşırken bir kavgaya şahit olur. İsrâiloğulları"ndan biri, bir Mısırlı ile kavga etmektedir. İsrâiloğlu kendisinden yardım isteyince kavgaya müdahil olan Musa vurduğu bir yumrukla Mısırlının ölümüne sebebiyet verir. Ancak bu kavgada haksız olan İsrâiloğlu"dur. Hemen Allah"tan af diler ve olaydan çıkardığı dersi O"na itiraf eder: “Rabbim! Doğrusu kendime zulmettim. Beni bağışla... Bana verdiğin nimete andolsun ki artık suçlulara asla yardım etmeyeceğim!” 15 Ancak hadise duyulmuş ve şehrin ileri gelenleri Musa hakkında ölüm kararı almıştır. Bu haber kendisine ulaştığında Musa korku içinde ve etrafı gözetleyerek Mısır"ı terk eder. “Rabbim! Beni bu zalim milletten kurtar.” 16 diye dua ederek Akabe Körfezi"nin doğu kıyılarında uzanan alan içerisindeki Medyen şehrine doğru yola çıkar.
Hz. Musa, Medyen suyuna varınca hayvanlarını sulayan bazı çobanlar görür. Onların gerisinde sıra bekleyen ve hayvanlarının diğerlerine karışmasına engel olmaya çalışan iki kız vardır. Onlara, neden geride durduklarını sorar. Kızlar, “Çobanlar (hayvanlarını) sulamadan biz sulayamayız. Babamız çok yaşlı.” derler. Hz. Musa kızların hayvanlarını sulayıverir. Sonra gölgeye çekilip, “Rabbim! Doğrusu bana indireceğin her hayra (lütfuna) muhtacım.” 17 diye dua etmeye başlar. Çünkü hem karnı açtır hem de korku içindedir. Kızlar, babaları Hz. Şuayb"ın yanına dönünce, bu olayı ve Musa"nın söylediklerini anlatırlar. Musa"nın aç olduğunu anlayan Hz. Şuayb, kızlarından birinden gidip onu çağırmasını ister. Onu çağırmaya giden kız, Musa"nın yanına gelince saygısından yüzünü örter ve “Hayvanlarımızı sulamanın ücretini vermek için babam seni çağırıyor.” der.18
Musa bu davete icabet eder ve ev sahibine başından geçenleri anlatır. Bunun üzerine ev sahibi Şuayb (as), ona korkmaması gerektiğini, çünkü zalimlerden kurtulduğunu söyler. Bu arada kızlarından biri, “Babacığım, onu ücretle tut. Herhalde ücretle tuttuklarının en hayırlısı, güçlü ve güvenilir olan bu adam olacaktır.” der.19 Hz. Şuayb da, “...Ben, sekiz yıl bana
